Violeta Pagoni est née en 1931 dans le village de Kardamila à Chios. Elle revient sur ses souvenirs, après un premier entretien, qui a eu lieu 14 ans plus tôt (entretien MMSH-PH-4440) et fait le récit de sa vie avec son époux Spyros Voutsas, né en 1912 à Urla, en Asie-Mineure. Le père de Spyros, Giorgos Voutsas avait plusieurs bergers sous sa responsabilité, et trois enfants : Lambros, Angela et Spyros. Au moment de la catastrophe, les Turcs avaient envahi leur maison et Spyros s’est caché sous le lit alors qu’ils tuaient son père et sa mère devant ses yeux. Spyros a réussi à s'enfuir et il parti à la recherche de ses frères et il s’est retrouvé sur un bateau avec des inconnus. Le bateau s’est arrêté sur l’île de Paros, où il a été embauché par une famille qui l’a ensuite envoyé à l’orphelinat américain de Syros. Après une mauvaise expérience de l’orphelinat, il a été engagé par l’oncle de Violeta, qui fabriquait des roues pour des puits et cherchait un assistant. Il a fini par adopter Spyros sous le nom d’Ilias Pagonis. Spyros a appris à fabriquer des roues en bois, mais en grandissant il a choisi de se lancer dans la pâtisserie. Il s’est associé à Nikos Kehagias (cf entretien MMSH-PH-4439) pour fabriquer des loukoums et est devenu un pâtissier renommé de plus en plus recherché. Ses frères et ses parents d’Asie-Mineure se sont installés en Crète où ils ont réussi à se faire une situation. Plusieurs années plus tard, un de ses oncles qui était gradé dans l'armée a repris contact avec lui, ce qui a permis de resserrer les liens familiaux. Il a fait un mariage arrangé avec Violeta qui lui a donné deux enfants. Violeta travaillait comme serveuse et cuisinière dans le centre d’Ermoúpolis. Elle se présente comme une femme libre, qui rencontrait beaucoup de monde grâce à son travail. Même s’ils étaient deux à travailler ils vivaient chichement et toute la famille se lavait dans un bac. Durant l’Occupation allemande ils ont traversé de durs moments. Elle se souvient tout particulièrement d’un soir où Spyros était revenu d’un combat rempli de colère : il était monté sur le toit de la maison et avait commencé à tirer en l’air avec son arme. Il était royaliste fanatique et est mort à l’âge de 57 ans d’une cirrhose du foie.

Βιολέτα Παγώνη γεννήθηκε το 1931 στα καρδάμηλα της Χίου. Είναι η δεύτερη συνέντευξη που δίνει (η πρώτη είναι : MMSH-PH-4440) μετά από 14 χρόνια και μας ξάναφηγήται τις αναμνήσεις της από την ζωή της με τον Σπύρο Βουτσα. Ο Σπύρος Βουτσάς γεννήθηκε το 1912 στα Βουρλά της Μικράς Ασίας. Ο πατέρας του λεγόταν Γιώργος ήταν αρχιτσέλιγκας και είχε τρία παιδιά τον Σπύρο, τον Λάμπρο και την Αγγέλα. Όταν έγινε η καταστροφή τούρκοι εισέβαλαν στο σπίτι του, εκείνος κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι και σφάξανε την μητέρα του και τον πατέρα του μπροστά στα μάτια του. Ο Σπύρος κατάφερε να ξεφύγει και προσπάθησε να βρεί τα αδέλφια του και τους συγγενείς του αλλά στο δρόμο χάθηκε και κατέληξε σε ένα καράβι με άγνωστους ανθρώπους. Το καράβι σταμάτησε στην Πάρο, όπου τον πήρε μία οικογένεια για να δουλεύει σε αυτούς και έπειτα τον στείλαν στο αμερικάνικο ορφανοτροφείο της Σύρου όπου όπως τονίζει η Βιολέτα δεν περνούσε καθόλου καλά. Εκείνη την περίοδο, ο θείος της Βιολέτας έφτιαχνε μαγγάνια και έψαχνε έναν βοηθό, έτσι ιοθετήσε το Σπύρο και του έδώσε το όνομα Ηλίας Παγώνης. Ο Σπύρος έμαθε να φτιάχνει ξύλινα μαγγάνια αλλά μεγαλώνοντας αποφάσισε να ασχοληθεί με την ζαχαροπλαστική. Έτσι μαζί με τον άλλο μικρασιάτη Νίκο Κεχαγια (MMSH-PH-4439) ξεκινήσαν να φτιάχνουν λουκούμια. Εξελίχθηκε σε πολύ καλό ζαχαροπλάστη και πολλοι τον προσλαμβάναν να δουλέψει μαζί τους. Τα αδέλφια του και οι συγγενείς του από την Μικρά Ασία εγκατασταθήκαν στην Κρήτη και καταφέραν να ανορθωθούν οικονομικά. Μετά από πολλά χρόνια αναζήτησε τον Σπύρο ένας θείος του Ταγματάρχης και έκτοτε αποκτήσαν ξανα στενους οικογενειακούς δεσμούς με τα αδέλφια και τους θείους του. Με την Βιολέτα παντρευτήκαν από προξενιό του θείου της και κάναν δύο παιδιά. Η Βιολέτα δούλευε σαν σερβιτόρα και μαγείρευε σε ένα μαγαζί στο κέντρο της Ερμούπολης. ‘Ηταν χειραφετημένη για την εποχή της και γνώριζε πολύ κόσμο λόγω της δουλειάς της. Παρόλο που εργαζόντουσαν και οι δυο, ζούσαν φτωχικά και πλενόνόντουσαν όλοι σε μία σκάφη. Στην κατοχή υποφέραν πολύ και η Βιολέτα θυμάται τραγικές ιστορίες από εκείνη την περίοδο. Μάλιστα, θυμάται ένα περιστατικό που ο Σπύρος είχε γυρίσει από την μάχη, γεμάτος θυμό και οργή και ένα βράδυ πέρνει το όπλο του, ανεβαίνει στην ταρατσα του σπιτιού τους και αρχίζει να πυροβολάει στον αέρα μόνος του χωρίς λόγο. Ήταν φανατικός Βασιλικός και πέθανε σε ηλικια 57 χρονών από κύρωση του ήπατος.