Les deux sœurs, Antoinette et Éléonore, nées à Ermoúpoli, sont enregistrées par Katilena Stathatou. Elles font le récit de l’histoire de leur père, Joseph Général qui vivait à Smyrne et a survécu à la Grande catastrophe d’Asie-Mineure. Antoinette est née en 1928, et travaillait dans un service d’électrification et sa sœur Éléonore, née en 1931 était vendeuse. Leur grand-père paternel était français et travaillait dans les chemins de fer en France. Leur père Joseph est né à Marseille, en 1895 où il a poursuivi ses études jusqu’au collège. Il s’est ensuite installé à Smyrne, dans le quartier de Burnova, où il a travaillé comme électricien. Les sœurs savent que Joseph avait au moins deux sœurs : Anna et Eugenia. Joseph a connu sa femme à Smyrne : elle avait grandi dans le district de Kordelio, dans la province de Smyrne et ils se sont mariés en février 1922. Ils ont laissé à leurs filles le souvenir d’une famille soudée, qui entretenaient de bons rapports avec les Turcs. Les sœurs Général font ressurgir les jours de la catastrophe à travers les récits de leur père. Il régnait alors une atmosphère de peur et d’agitation : tout le bord de mer était à feu et à sang. Les soldats de l’armée turque tuaient tous ceux qui tentaient d’embarquer sur les bateaux. C’est un Italien qui travaillait avec Joseph qui les aida à s’échapper sur un bateau. Avec lui se trouvaient la mère de la femme de Joseph et ses deux sœurs Anna et Eugenia. La famille choisit de se réfugier à Syros, car ils avaient de riches parents du côté maternel et ils comptaient sur leur aide. Malheureusement, ceux-ci n’étaient pas disposés à les aider, ils les firent travailler comme des domestiques, considérant leur pauvreté comme humiliante. La première année fut très difficile pour Joseph, car il ne trouvait pas de travail. Ils étaient regardés d’un œil suspicieux, traités de “fils de turc” par les habitants de l’île. Quand enfin, Joseph réussit à trouver du travail comme électricien, son salaire ajouté à la compensation donnée par l’État grec aux réfugiés permit à la famille de construire une maison dans le quartier de Saint-Nicolas à Ermoúpoli. Les sœurs Général décrivent l’île de Syros des années 1930-1940 comme un endroit merveilleux, surpassant les autres îles des Cyclades grâce à son développement économique et la fréquentation de son port. L’influence européenne touchait tous les domaines : depuis la mode vestimentaire - les hommes ne portaient pas la culotte traditionnelle, mais des pantalons - jusqu’à la musique ou encore le théâtre. Au théâtre “Apollon” se donnaient de nombreuses pièces et opéras d’auteurs étrangers. Durant l’Occupation allemande la famille s’appauvrit et souffrit de la faim. Les sœurs Général se souviennent d’un plat d’orties qui avaient été bouillies à l’eau de mer pour compenser la pénurie de sel. Elles reviennent sur les différents membres de leur famille : leur frère Antonis et leurs deux sœurs, Yvoni et Katina, morte jeune. Leur mère est décédée à 58 ans d’un accident vasculaire, leur père Joseph en 1984 à l’âge de 89 ans. Il était partisan de Venizélos puis est devenu démocrate. À cette époque, selon elles, la distinction politique entre gauche et droite n’existait pas. Au cours de l’entretien, intervient également Evangelos Konstantinou Manolas, l’époux d’Antoinette, né le 25 mars 1923, à Naxos, de parents originaires d’Asie-Mineure habitant la ville de Vourlà, à côté de Smyrne. Son père est parti de Naxos, où il avait fait sa scolarité, pour aller à Smyrne. Mais pendant la Guerre des 30 jours, en 1898, il est retourné se battre en Grèce. Après les combats, il a trouvé du travail à Athènes comme comptable dans une usine, rue Patision.

Οι αδελφές Ζενεράλ, η Αντουανέτα και η Ελεονώρα, αφηγούνται την ιστορία του πατέρα τους Ζοζέφ-Ιωσήφ Ζενεράλ από τη Σμύρνη, που επιβίωσε από την μεγάλη πυρκαγιά του 1922. Η Αντουανέτα Zενεράλ γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1928 και εργάστηκε σε υπηρεσία ηλεκτροδότησης. Η Ελεονόρα Ζενεράλ γεννήθηκε το 1931, επίσης στην Ερμούπολη και δούλευε σαν έμπορος ψιλικών. Ο Ζοζέφ γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1895 και τέλειωσε το γαλλικό γυμνάσιο, ενώ ο πατέρας του ήταν Γάλλος και δούλευε στους γαλλικούς σιδηροδρόμουs. Μετά από χρόνια, εγκαταστάθηκαν στο προάστιο Μπουρνόβα της Σμύρνης. Ο Ζοζέφ δούλευε εκεί σαν ηλεκτρολόγος και είχε καλή οικονομική κατάσταση. Η συμβίωση με τους Τούρκους ήταν ήρεμη, είχαν προσωπικές σχέσεις και συνεργαζόντουσαν συχνά. Toν Φεβρουάριο του 1922, παντρεύτηκε μία κοπέλα με το πατρώνυμο Ψύλλα από την γειτονιά Κορδελιό, ενώ οι γονείς της είχαν καταγωγή από Χίο. Επτά μήνες μετά έγινε το μεγάλο πογκρόμ και η ομαδική φυγή. Οι αδελφές Ζενεράλ ανακαλούν τις ημέρες της καταστροφής από αφηγήσεις του Ζοζέφ : επικρατούσε πανικός, καιγόταν όλη η προκυμαία της Σμύρνης και ο τούρκικος στρατός σκότωνε τους άντρες που προσπαθούσαν να επιβιβαστούν στα πλοία. Χάρη στη βοήθεια ενός Ιταλού, ο Ζοζέφ κατάφερε να φυγαδέψει την οικογένειά του σε ένα βαπόρι. Μέσα στη βάρκα, εκτός από την έγκυο γυναίκα του, ήταν και η μητέρα του και οι δύο αδελφές του. Επιλέξανε τη Σύρο για εγκατάσταση γιατί είχαν εκεί εύπορους συγγενείς από τη μεριά της γυναίκας του και ευελπιστούσαν σε μια βοήθεια. Όμως οι συγγενείς δεν ήταν τελικά πρόθυμοι να τους βοηθήσουν και τους εκμεταλλεύτηκαν δεδομένου ότι δούλευαν σ’αυτούς σαν υπηρέτες. Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα αφού ο Ζοζέφ ήταν άνεργος και οι συριανοί τους αντιμετώπιζαν με καχυποψία. Συχνά τους χαρακτήριζαν « τουρκόσπορους » και τις γυναίκες “πρόστυχες”. Αργότερα ο Ζοζέφ κατάφερε να βρει δουλειά σαν ηλεκτρολόγος και με τη βοήθεια των αποζημιώσεων που τους έδινε το ελληνικό κράτος, έκτισαν ένα σπίτι στη συνοικία του Αγίου Νικολάου. Στην Κατοχή, η οικογένεια εξαθλιώθηκε από την πείνα. Οι αδελφές Ζενεράλ θυμούνται ένα γεύμα που είχε τσουκνίδες βρασμένες με θαλασσινό νερό λόγω έλλειψης αλατιού. Σύμφωνα με τις ίδιες, η Σύρος ήταν μία πόλη που υπερείχε πολιτιστικά σε σύγκριση με τα υπόλοιπα νησιά, λόγω της οικονομικής της ανάπτυξης και της κινητικότητας του λιμανιού της. Υπήρχε μια ευρωπαϊκή επιρροή στο ντύσιμο, οι άντρες δεν φορούσαν βράκες αλλά παντελόνια, επικρατούσε κυρίως η κλασσική και λιγότερο η δημοτική μουσική και ταυτόχρονα λειτουργούσε το δημοτικό Θέατρο «Απόλλων» όπου ανέβαζαν πολλές γνωστές παραστάσεις και όπερες του εξωτερικού. Το ζεύγος Ζενεράλ έκανε πέντε παιδιά : την Υβόνη, την Κατίνα (που πέθανε μικρή), την Αντουανέτα, την Ελεονώρα και τον Αντώνη. Η μητέρα πέθανε στα 58 της χρόνια από εγκεφαλικό. Ο Ζοζέφ πέθανε το 1984 όταν ήταν 89 χρονών. Υπήρξε υποστηρικτής του Βενιζέλου και αργότερα κεντρώος. Στο τέλος της συζήτησης παρεμβαίνει και ο Ευάγγελος Κωσταντίνου Mανωλάs, ο σύζυγος της Αντουανέτας, που γεννήθηκε στις 25 Mαρτίου του 1923 στη Νάξο και οι γονείς του ήταν από τα Βουρλά της επαρχίας Σμύρνης.