Giannis Petridis et Melpomeni Petridou, réfugiés de la deuxième génération s'entretiennent avec Hélène Loukou. Ils racontent la vie de leur père Eustratios Petrakoglou, devenu Eustratios Petridis (cf entretien 4456 ) né en 1915 à Proussa en Asie-Mineure et de leur mère Evangelia Mitropoulou. Le grand-père des informateurs s’appelait Ioannis Petrakoglou et travaillait comme ferblantier. Il avait troisenfants : Eustratios, Zografos et l’aîné, envoyé en exil qui n’en est jamais revenu. Il avait raconté à ses enfant avoir déserté l’armée turque car il refusait de combattre contre les Grecs. Les autorités turques le recherchaient, mais Ioannis s’enfuit par la fenêtre le jour où l’armée vint l’arrêter chez lui. À partir de ce moment il a dû rester caché et sa femme, la grand-mère des informateurs, a dû quitter Proussa avec ses enfants. Malheureusement elle est tombée malade dans sa fuite et elle est morte. Les deux frères, Eustratios et Zografos, sont restés seuls et ont été pris en charge par une tante qui les a envoyés à l’orphelinat de l’île des Princes. La Near East Fondation les a ensuite tranférés à Athènes. Eustratios garde un souvenir cauchemardesque de leur fuite : des centaines d’orphelins marchant péniblement durant des jours, des semaines, parfois des mois. Les frères sont arrivés au Pirée en bateau et ont ensuite rejoint le quartier de Zappéion où ils ont été séparés par la Near East Foundation : Eustatios est parti à l’Orphelinat américain de Syros et Zografos à Athènes. A l’orphelinat, Eustratios a montré de bonnes prédispositions pour les études et les enseignants l’ont envoyé avec Zacharias Drossos (cf entretien 4462) dans une école pour devenir enseignant dans le secondaire. Depuis cette époque, Drossos et lui sont restés amis proches. En 1936, alors que Eustratios avait 20 ans, il a été nommé dans une école sur l’île de Tinos puis il a fait son service militaire. Il est allé dans la section pour les officiers de réserve qui se trouvait à Corfou, et lors de la seconde guerre mondiale il est devenu capitaine. Durant l’Occupation, il a échappé à la grand famine, lui et sa famille, grâce à un terrain qu’il cultivait à Tinos. Metpomeni soutient qu’Eustratios a reçu une éducation catholique, mais en même temps très autoritaire et patriote, ce qui lui a laissé un caractère conservateur. Durant la guerre civile il a combattu six ans avec l’armée grecque contre l’armée démocratique communiste et il a pris part à des batailles historiques au mont Grammos (dans la zone frontalière avec l’Albanie) et au mont Vitsi (dans la zone frontalière avec l'ex-Yougoslavie). Il avait appris la musique à l’orphelinat et il aimait jouer de la mandoline et de la flûte. Il a rencontré sa femme Evangelia à Syros alors qu’elle travaillait à la préfecture d’Ermoúpolis. Evangelia est née au Pirée en 1925 et sa famille est elle-aussi originaire de Smyrne. Son père qui était pâtissier s’appelait Mavropoulos et sa mère Angeliki. Evangelia avait deux soeurs : Hariclea et Maria qui sont nées à Smyrne. Leur père a ouvert une pâtisserie avec des gâteaux au sirop au centre d’Ermoupoli où les villageois des alentours descendaient en âne tous les samedis. Après l’Occupation, la pâtisserie a fermé ses portes.

Ο Γιάννης και η Μελπομένη πρόσφυγες δεύτερης γενιάς αφηγούνται την ζωή του πατέρα τους Ευστράτιου Πετράκογλου που οργότερα έγινε Πετρίδης (4456) και της μητέρας τους Ευαγγελίας Μητροπούλου. Ο Ευστράτιος γεννήθηκε στη Προύσα της Μικράς Ασίας το 1915. Ο πατέρας του λέγονταν Ιωάννης Πετράκογλου και δούλευε σαν Μπακιρτζής/Γανώτης(ο τεχνίτης που επικαλύπτει τα χάλκινα σκεύη με κασσίτερο). Είχε τρία παιδιά τον Ευστράτιο, τον Ζωγράφο και έναν μεγαλύτερο που τον στείλαν εξορία και δεν ξαναγύρισε. Πριν την καταστροφή, ο Ιωάννης λιποτάχτησε από τον τούρκικο στρατό γιατί δεν ήθελε να πολεμήσει εναντίον των ελλήνων,. Οι τούρκικες αρχές τον αναζητούσαν και έκάναν έφοδο στο σπίτι τους όπου ο Ιωάννης δραπέτευσε από το παράθυρο. Από τότε δεν τον ξαναείδαν. Αμέσως μετά, η μητέρα τους πήρε τα παιδιά και έφυγε από τα Προύσα αλλά στο δρόμο αρρώστησε και πέθανε. Τα δύο αδέλφια ο Ευστράτιος και ο Ζωγράφος μείναν μόνα τους. Μία θεία τους, τα μάζεψε και τα έστειλε στο πατριαρχικό ορφανοτροφείο στην Πρίγκιπο της Κωσταντινούπολης όπου από εκεί, η Near East Foundation τα έστειλε στην Αθήνα. Ο Ευστράτιος είχε εφιαλτικές αναμνήσεις από τη φυγή, εκατοντάδες ορφανά έκαναν ένα ατελείωτο κουραστικό ταξίδι για μέρες, βδομάδες, μήνες. Τα αδέλφια έφτάσαν με βάρκα στον Πειραια και έπειτα με τα πόδια στο Ζάπειο. Εκεί χωρίστηκαν επειδή η Near East Foundation έστειλε τον Ευστράτιο στο Αμερικάνικο Ορφανοτροφείο της Σύρου, ενω ο Ζωγράφος έμεινε στην Αθήνα. Στο ορφανοτροφείο ο Ευστράτιος έδειξε μία έφεση στα γράμματα και οι καθηγητές του τον στείλαν μαζί με τον Ζαχαρία Δρόσο (4462) σε ένα εκπαιδευτήριο στην Φλώρινα για να γίνει δάσκαλος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Από τότε παρέμειναν με τον Δρόσο οικογενειακοι φίλοι μέχρι και τα γεράματα. Το 1936, σε ηλικία 20 χρονών ο Ευστράτης διορίστηκε σε ένα σχολείο στην Τήνο και έπειτα υπηρέτησε στο στρατό. Πήγε στην σχολή εφέδρων αξιωματικών της Κέρκυρας και στον δεύτερο παγκόσμοιο πόλεμο έγινε λοχαγός. Στην κατοχή σωθηκε από την μεγάλη πείνα, αυτός και η οικογενειά του, επειδή είχε αποκτήσει ένα χωράφι στην Τήνο που μπορούσε να καλιεργήσει τρόφιμα. Η Μελπομένη ως εκπαιδευτικός υποστηρίζει πως ο Ευστράτιος είχε μία καλή καθολική εκπαίδευση αλλά την ίδια στιγμή ήταν βαθιά αυταρχική και εθνικιστική. Γιαυτό το λόγο ο Ευστράτιος στην ιδεολογία του ήταν συντηρητικός. Στον εμφύλιο πολέμησε έξι χρόνια με τον Ελληνικό Στρατό εναντίον των κομμουνιστών/δημοκρατικός στρατός και είχε λάβει μέρος στις ιστορικές μάχες στο Γράμμο και στο Βιτσι. Διασκέδαζε να παίζει μαντολίνο και στο ορφανοτροφείο είχε μάθει φλάουτο. Με την μητέρα τους Ευαγγελία γνωρίστηκαν στην Σύρο όταν εκείνη δουλευε στην νομαρχία της Ερμούπολης. Η Ευαγγελία γεννήθηκε στο Πειραιά το 1925 και η οικογένεια της προέρχεται από τα Θύρα της Σμύρνης. Ο πατέρας της λέγονταν Μαυρόπουλος και ήταν ζαχαροπλάστης ενώ την μητέρα της Αγγελική. Είχε δύο αδελφές την Χαρίκλεια και την Μαρία όπου γεννήθηκαν στην Σύρο. Ο πατέρας της άνοιξε ένα ζαχαροπλαστείο με σιροπιαστά γλυκά στο κέντρο της Ερμούπολης όπου κάθε Σάββατο κατέβαιναν με γαιδούρια από τα γύρω χωριά για να αγοράσουν γλυκά. Μετά την κατοχή το ζαχαροπλαστείο έκλεισε.